مدار تشدید (Resonance Circuit) یکی از مفاهیم مهم در تحلیل مدارهای الکتریکی AC است که زمانی اتفاق می‌افتد که فرکانس سیگنال ورودی به مدار با فرکانس طبیعی نوسان مدار برابر باشد. این پدیده معمولاً در مدارهای RLC (شامل مقاومت، سلف و خازن) دیده می‌شود و بسته به نوع اتصال عناصر، می‌تواند به‌صورت تشدید سری یا تشدید موازی ظاهر شود. در حالت تشدید، واکنش سلف و خازن یکدیگر را خنثی کرده و مدار طوری رفتار می‌کند که امپدانس کلی به حداقل یا حداکثر مقدار خود می‌رسد، که این ویژگی باعث تمرکز انرژی در یک فرکانس خاص می‌شود.
مدارهای تشدید کاربردهای فراوانی در مهندسی برق و الکترونیک دارند، مانند طراحی فیلترهای فرکانسی، مدارات انتخابگر فرکانس، گیرنده‌های رادیویی، و تقویت‌کننده‌ها. در تشدید سری، جریان مدار به حداکثر مقدار ممکن می‌رسد، چرا که امپدانس کل مدار مینیمم می‌شود. در مقابل، در تشدید موازی، امپدانس مدار به حداکثر مقدار می‌رسد و جریان عبوری از منبع به حداقل کاهش می‌یابد. استفاده دقیق از پدیده تشدید به مهندسان این امکان را می‌دهد که فرکانس‌های مطلوب را تقویت کرده و سایر فرکانس‌ها را حذف یا تضعیف کنند، به همین دلیل، این مفهوم نقش کلیدی در طراحی سیستم‌های مخابراتی و پردازش سیگنال دارد.
برای دیدن نسخه کامل فایل، لطفا پست را ذخیره کنید
×